شرکت‌کنندگان مختلفی در بازار ارز وجود دارند، از سرمایه‌گذاران خرده‌فروشی کوچک و معامله‌گران مبتدی گرفته تا صندوق‌های تأمینی بزرگ و بانک‌های تجاری. درحالی‌که تعداد بازیگران بازار فارکس با اهداف و انگیزه‌های مختلف وجود دارد، ما می‌توانیم آنها را به‌طورکلی در چند دسته قرار دهیم تا راحت‌تر بفهمیم که بازار فارکس چگونه کار می‌کند.
بازار فارکس بزرگترین بازار مالی در جهان است. بانک‌ها، شرکت‌های تجاری، صندوق‌های تأمینی، بانک‌های مرکزی و سفته‌بازان فردی در آن شرکت می‌کنند و ارزها را به صورت روزانه برای اهداف سفته‌بازی و پوشش ریسک مبادله می‌کنند.
بر اساس آخرین نظرسنجی انجام شده توسط بانک تسویه بین‌المللی (BIS)، گردش مالی روزانه در بازار ارز خارج از بورس در سال ۲۰۱۹ به ۶.۶ تریلیون دلار (در مقابل ۵.۱ تریلیون دلار در سال ۲۰۱۶) رسید. دلار آمریکا بیشترین معامله را داشت – یک طرف ۸۸ درصد از کل معاملات بود. لندن در صدر معاملات فارکس قرار دارد و پس از آن شهر نیویورک، سنگاپور، هنگ کنگ و توکیو قرار دارند. در این مقاله شما را با اهمیت درک رفتار بازیگران فارکس آشنا می‌کنیم.
بازیگران بازار فارکس را بشناسید.
لیستی از بازیگران اصلی که هر روز در بازار ارز معامله می‌کنند را در زیر مشاهده کنید:
- بانک‌ها
- صندوق‌های تأمینی
- پول واقعی یا وجوه غیر اهرمی
- تاجران خرد
- صندوق‌های ثروت دولتی
- دلالان خرد
- شرکت‌های تجاری اختصاصی
- شرکت‌های انتقال پول / حواله
- دولت‌ها و بانک‌های مرکزی
قبل از حساب معاملاتی خود را در آرون گروپس ایجاد کنید و به ترید بپردازید بهتر است بازیگران بازار فارکس را شناسایی کنید.
بانک ها
بانک‌ها یکی از مهم‌ترین فعالان بازار ارز هستند. آنها از طرف خود معامله می‌کنند، اما کانالی را برای مشتریان خود فراهم می‌کنند تا در بازار شرکت کنند. آنها برای تأمین نقدینگی ضروری هستند و ستون فقرات بازار فارکس هستند.
بانک‌ها نه تنها به مشتریان خود کمک می‌کنند تا معاملات خود را تسهیل کنند، بلکه به عنوان سفته باز در بازار شرکت می‌کنند. این میزها به عنوان “میزهای تجاری اختصاصی” شناخته می‌شوند و ماموریت معامله گران پراپ کسب سود برای بانک است. پس از بحران مالی سال 2008، بانک‌ها ریسک گریزتر شده‌اند و مبادلات تجاری کاهش یافته است. با این حال، هنوز هم می‌توان آن را در بانک‌ها یافت، به ویژه در کشورهایی که محدودیت‌های نظارتی کمتری دارند.
بانک‌ها یکی از آگاه‌ترین بازیگران بازار فارکس هستند که صرفاً به دلیل زیرساخت‌ها، میزان سرمایه موجود و شاید مهم‌تر از همه دانش آنها در مورد بازار است. بانک‌ها می‌توانند حجم قابل توجهی از جریان را در بازار مشاهده کنند – از بانک‌های مرکزی گرفته تا صندوق‌های تامینی و صندوق‌های سرمایه‌گذاری. این اطلاعات به آنها مزیت قابل‌توجهی می‌دهد.
صندوق های تامینی
صندوق های تامینی برجسته‌ترین بازیگران بازار فارکس هستند. در حالی که انواع مختلفی از صندوق‌های تامینی وجود دارد، آنهایی که بیشتر در بازار فارکس فعال هستند، صندوق‌های کلان جهانی و صندوق‌های ارزی هستند. صندوق‌های کلان در بسیاری از بازارهای جهانی معامله می‌کنند، درحالی‌که وجوه ارزی بر فرصت‌ها در بازار فارکس متمرکز هستند. صندوق‌های تامینی می‌توانند موقعیت‌های بزرگی در بازار داشته باشند و مشارکت کنندگان مهمی هستند.
بسیاری از معامله گران احتمالاً با داستان چگونگی شکست جورج سوروس بانک انگلستان در سال 1992 آشنا هستند. در حالی که صنعت صندوق‌های تامینی از آن زمان تا کنون بسیار تغییر کرده است، هنوز هم می‌تواند تأثیر زیادی بر بازارها داشته باشد، به خصوص زمانی که بسیاری از این صندوق‌ها پس از آن از بین بروند. همان تجارت این دسته همچنین شامل برخی از شرکت‌کنندگان کوچک‌تر، مانند CTA و صندوق‌های سیستم می‌شود.
پول واقعی یا غیر اهرمی
صندوق‌های سرمایه‌گذاری که از اهرم استفاده نمی‌کنند نیز از بازیگران بازار فارکس هستند و اصطلاح «پول واقعی» به صندوق‌های بازنشستگی و مشترک اشاره دارد که مبالغ هنگفتی از پول را مدیریت می‌کنند و از بازار فارکس برای معاملات هنگام معامله در اوراق بهادار خارجی استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، خرید مقدار زیادی از سهام بریتانیا در بورس لندن مستلزم خرید ارز محلی، در این مورد، پوند استرلینگ است.
تاجران خرد
معامله‌گران خرد معمولاً از طریق یک بروکر کوچک به بازار دسترسی پیدا می‌کنند، اما در صورت داشتن سرمایه لازم ممکن است از یک کارگزار اصلی نیز استفاده کنند. با توجه به سرمایه کمتر مورد نیاز برای افتتاح یک حساب تجاری، معامله گران خرده فروشی به استفاده از اهرم دسترسی دارند.
تخمین حجم تجارت خرده فروشی جهانی دشوار است، اما از همان نظرسنجی انجام شده توسط Bank of International Settlementslatest در آوریل 2019، 201 میلیون دلار توسط معامله گران خرده فروشی معامله شد. حجم‌ها به طور پیوسته در حال افزایش است و بعید است این روند به زودی تغییر کند، زیرا بازار ارز برای معامله گران فردی بسیار جذاب است.
صندوق های ثروت دولتی
صندوق‌های سرمایه گذاری دولتی، پول کشور را مدیریت کرده و در بازارهای مختلف سرمایه‌گذاری می‌کنند. آنها معمولاً در کشورهایی وجود دارند که جریان ارز خارجی زیادی دارند، یه عنوان مثال قطر با فروش گاز طبیعی یا کویت با فروش نفت از بازیگران بازار فارکس هستند. صندوق‌های سرمایه‌گذاری مستقل، مقادیر زیادی پول را مدیریت می‌کنند و از این رو، معاملات آنها می‌تواند تأثیر زیادی بر بازار فارکس داشته باشد.
دلالان خرد
شرکت‌های کارگزاری که به معامله گران فارکس منفرد اجازه دسترسی به بازار فارکس را می‌دهند. آنها می‌توانند بازارساز، کارگزار STP یا ECN باشند. بازارسازان طرف مقابل همه معاملات مشتری را می‌گیرند و اساساً به عنوان دلال عمل می‌کنند، نه دلال. کارگزاران STP (پردازش مستقیم) بیشتر یا همه سفارش‌ها را مستقیماً به بازار هدایت می‌کنند، در حالی که ECN به شما امکان داد و ستد با سایر شرکت‌کنندگان را می‌دهد و کارگزار اصلاً تضاد منافع ندارد.
شرکت ها
شرکت‌ها به عنوان یکی از بازیگران بازار فارکس، فردی را استخدام می‌کنند تا پول شرکت را معامله کند و در ازای آن سهم معینی از سودی که به دست آورده‌اند به آنها بدهند. معامله‌گر می‌تواند از ابزارهای حرفه‌ای که خرید آنها به‌عنوان فردی بسیار گران است، شبکه‌ای از معامله‌گران حرفه‌ای دیگر، و تخصیص سرمایه که می‌تواند به راحتی به مبالغ هفت رقمی برای معامله‌گران موفق برسد، بهره‌مند شود.
شرکت های انتقال پول / حواله
شرکت‌های متخصص در انتقال پول توانسته‌اند در 10 سال گذشته سهم قابل توجهی از بازار را به دست آورند. این در درجه اول به دلیل دیجیتالی شدن و آگاهی بیشتر مصرف کنندگان بود. آنها اغلب می‌توانند نرخ ارز ارائه شده توسط بانک‌های سنتی را شکست دهند و با توجه به اینکه حواله‌های کارگران خارجی تأثیر زیادی بر اقتصاد برخی از کشورهای در حال توسعه دارد، اهمیت آنها در حال افزایش است. شرکت‌های انتقال پول به طور کلی در معاملات سفته بازانه شرکت نمی‌کنند.
دولت‌ها و بانک های مرکزی
بانک‌های مرکزی به عنوان یکی از بزرگترین بازیگران بازار فارکس ،زمانی در بازار مداخله می‌کنند که ارز آنها برای اقتصاد داخلی مشکل ساز می‌شود، یا با قوی بودن یا خیلی ضعیف بودن. این برای همه رژیم‌های نرخ ارز – شناور، ثابت و ثابت اعمال می‌شود.
به عنوان مثال، SNB در چند سال گذشته بسیار فعال بوده است، زمانی که سعی در تضعیف فرانک سوئیس در برابر یورو داشته است. علاوه بر این، می‌توانیم دلار هنگ کنگ را به عنوان مثالی از رژیم نرخ ارز ثابت در نظر بگیریم. USD/HKD مجاز است در محدوده 7. 5 تا 7.85 معامله کند، به این معنی که اداره پولی هنگ کنگ (HKMA) زمانی که به محدوده بالا نزدیک شود آن را می‌فروشد و زمانی که به محدوده پایین تر نزدیک شود آن را می‌خرد. گروه.
بانک‌های مرکزی نیز زمانی در بازار فعال هستند که باید ذخایر ارزی خود را مدیریت کنند. برای مثال، اگر HKMA دلار آمریکا را برای تضعیف دلار هنگ کنگ خریداری کرده باشد، ممکن است بخواهد آن دلار آمریکا را با ارز دیگری مانند یورو یا دلار استرالیا مبادله کند. بانک‌های مرکزی آسیا اغلب این کار را انجام می‌دهند، زیرا آنها باید خیلی بیشتر از بانک‌های مرکزی مثلاً در اروپا، جایی که بیشتر ارزها شناور هستند، مداخله کنند.
بانک‌ها چگونه فارکس معامله می‌کنند؟
بانک‌ها عمدتاً معاملات را از جانب مشتریان خود تسهیل می‌کنند، اما می‌توانند با یکدیگر معامله کنند یا موقعیت‌های سفته‌بازی داشته باشند (معاملات تجاری). هنگامی که با مشتریان سروکار دارند، بانک‌ها اغلب ریسک خود را پوشش می‌دهند، زیرا سرمایه بی‌نهایتی ندارند و نمی‌خواهند زیاد ریسک کنند.
با این حال، بانک‌ها همچنین می‌توانند در معاملات سفته بازی شرکت کنند و در زمره بازیگران بازار فارکس به حساب بیایند. آنها مانند سایر دلالان به دنبال کسب سود از حرکات بازار هستند. البته بانک‌ها استراتژی‌های خود را فاش نمی‌کنند، اما با توجه به حجم انبوه اطلاعاتی که می‌توانند جمع‌آوری کنند، به وضوح دارای برتری قدرتمندی هستند.
چه کسی بازار فارکس را کنترل می‌کند؟
بازار ارز غیرمتمرکز است و سازمانی وجود ندارد که آن را کنترل کند. با این حال، بانک‌های تجاری به‌عنوان بازارساز عمل می‌کنند و بانک‌های مرکزی قدرت قابل توجهی دارند و می‌توانند بر بازار تأثیر بگذارند.
به طور کلی، بازار فارکس برای کنترل یک شرکت کننده خاص بسیار بزرگ است و هیچ نهادی به تنهایی نمی‌تواند بازار را کنترل کند. اما بازیگران بازار فارکس در کنار یکدیگر روند بازار را تعیین می‌کنند. برای کسب سود از این بازار باید انگیزه‌های بازیگران اصلی را بشناسید و رفتار آنها را زیر نظر بگیرید.
